Anonim do opieki społecznej a odpowiedzialność karna. Czy za napisanie i wysłanie do opieki społecznej anonimu grozi jakaś odpowiedzialność karna? Ktoś wysłał do opieki społecznej zawiadomienie, jakoby moje dziecko nie ma należytej opieki. Pracownicy opieki przyszli do mnie na kontrolę. Oczywiście stwierdzili, że jest wszystko w
Opowiadanie się w Sejmie przeciwko życiu, małżeństwu i ewangelizacji za pośrednictwem środków społecznego przekazu z pewnością nie powinno być udziałem parlamentarzysty katolika , posła, któremu niegdyś powierzona została misja kanoniczna nauczania w Kościele. Tak jednak dzieje się w polskim Sejmie. Niechlubnym przykładem w tym zakresie jest nie kto inny, jak poseł Teresa Piotrowska z Platformy Nigdy się nie wstydziłam, że byłam katechetką, dlatego że to jest mój drugi fakultet. Skończyłam historię i teologię. I mieć misję kanoniczną to zaszczyt - emocjonowała się Teresa Piotrowska, wiceprzewodnicząca Komisji ds. Kontroli Państwowej z ramienia PO, podczas czwartkowego posiedzenia tejże że zostało ono zwołane, by rozpatrzyć informacje NIK o wynikach kontroli wykonania w 2011 r. budżetu państwa przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji, a jego celem było zlecenie NIK kompleksowej kontroli dokonań na samym wstępie posłanka PO, autorka obowiązujących podręczników do katechezy, zgłosiła kuriozalny "wniosek o zdjęcie z porządku obrad informacji na temat kontroli budżetowej NIK w KRRiT".Zanim jako wiceprzewodnicząca komisji ostentacyjnie uciekła z sali przed zakończeniem obrad, posłanka PO fukała, chrząkała, pokrzykiwała na mówiących, lekceważąco kręciła głową, nerwowo przebierała palcami i toczyła zacięte rozmowy, podczas gdy głos zabierali posłowie zwrócono jej uwagę, by powściągnęła emocje i wykazała się choć odrobiną kultury osobistej, wówczas dość obszernie, choć mimo wszystko wybiórczo, przedstawiła swoją biografię. Podkreśliła że szczyci się swoją wcześniejszą pracą dziwnie zabrzmiało to w kontekście chociażby głosowań, w których wielokrotnie wykazywała, że wartości katolickie i nauka głoszona przez Kościół są jej wspomnieć choćby głosowanie z 4 lutego 2011 r. nad poprawką, która miała zagwarantować ustawową definicję małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny. Poprawka ta została jednym głosem odrzucona. Tym samym przygotowano grunt pod wprowadzenie do polskiego porządku prawnego związków posłów, którzy zagłosowali przeciwko poprawce, była poseł Piotrowska szczycąca się swoim wykształceniem teologicznym. Również ona 31 sierpnia 2011 r. głosowała za odrzuceniem w całości obywatelskiego projektu ustawy wprowadzającej pełną ochronę życia wszystkich dzieci poczętych, bez mijającym tygodniu to ona de facto zadekretowała zablokowanie decyzji o zleceniu NIK szczegółowej kontroli KRRiT, która odmówiła miejsca na cyfrowym multipleksie jedynej telewizji katolickiej w na dzień dobry stwierdziła, jakoby teatrem było zwoływanie komisji w sprawie dotyczącej jawnego ograniczania przestrzeni ewangelizacji w przesłanką ku temu miał być fakt, że salę pod obrady udostępnił komisji klub PiS (który czyni to notabene bardzo często w odniesieniu do różnorakich komisji).A co - według posłanki PO - miało świadczyć o teatralności? Klimatyzacja sali i fakt, że wszyscy goście się w niej zwrócić uwagę, że w gronie zaproszonych osób byli przedstawiciele katolickich środków przekazu, w tym osoby duchowne - o. dr Tadeusz Rydzyk CSsR, o. Jan Król CSsR, a także Lidia Kochanowicz, dyrektor finansowy Fundacji Lux by się zatem mogło, że osobie, która szczyci się misją kanoniczną w Kościele, jaką w przeszłości otrzymała, która afiszuje się swoją katolickością i przywiązaniem do Kościoła, powinno zależeć, by możliwie jak najlepiej przyjąć takich należy, że tym razem pani poseł przeszkadzała również obecność kamer podczas publicznych obrad sejmowej komisji - ją także uznała za 2 miliony 300 tysięcy Polaków, w tym wiele sejmików wojewódzkich, rad miast i powiatów, jest żywo zainteresowanych losem cenzurowanej przez organy państwa telewizji i transmisja z prac sejmowych w tej sprawie zapewne była dla nich istotna, jednak pani poseł uznała ją za pierwszy to przypadek, kiedy poseł publicznie deklarujący się jako katolik w Sejmie zdaje się zapominać o wartościach, które winien reprezentować. Przypadek jest jednak tym bardziej zasmucający, że chodzi o osobę, której Kościół powierzył niegdyś misję ewangelizacji, misję, którą bł. Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej poświęconej katechizacji w naszych czasach "Catechesi Tradendae" uznaje za jedno z najważniejszych świetle nauczania Kościoła postawa poseł Piotrowskiej wydaje się szczególnie bolesna. Jan Paweł II, a za nim Benedykt XVI zgodnie podkreślali, że podstawą Telewizji Trwam i Radia Maryja są modlitwa i przestrzeń, gdzie ludzie uczą się pogłębiać swoją wiarę. I wbrew tym faktom poseł Piotrowska podjęła inicjatywę sprzyjającą znacznemu ograniczeniu dostępności tych To jest ogromna sprzeczność i myślę, że jako ludziom wierzącym nie wolno mieć nam żadnego złudzenia. Nie może polityk katolik być przeciwko nauczaniu Kościoła. Nie może mówić, że wielkim zaszczytem jest posiadanie misji kanonicznej, a w praktyce życia temu kompletnie zaprzeczać - stwierdza o. Zdzisław Klafka wyjaśniał niejednokrotnie ks. dr Piotr Steczkowski, kanonista, nie ma indywidualnej, prywatnej etyki i etyki publicznej. Katolicki poseł, a tym bardziej poseł, który jest autorem książek do katechezy, powinien reprezentować poglądy wynikające z Magisterium Kościoła w sytuacji, kiedy takowy autor w Sejmie głosuje przeciwko obronie życia, małżeństwa czy katolickiej telewizji, staje się odpowiedzialny za publiczne zgorszenie. To również skuteczny środek ten, kto ma pomagać innym w docieraniu do Boga, swoim postępowaniem uniemożliwia Kościołowi ewangelizację, a nadto swoim życiem zaprzecza wartościom, na jakie się powołuje, to niewątpliwie działa na szkodę Bałabanza: Nasz Dziennik Poniedziałek, 16 lipca 2012 (07:11)
1. Misja kanoniczna do nauczania religii w szkole. Prawo do nauczania religii w szkole udzielane jest przez biskupa diecezjalnego: określonej osobie, do określonej szkoły, na określony czas. Dokumentem świadczącym o udzieleniu takiego prawa jest . skierowanie (misja kanoniczna) zawierające podpis i pieczęć księdza biskupa.
WOLNI-NIEWOLNI: REHABILITACJA I REINTEGRACJA OFIAR HANDLU LUDŹMI W AFRYCEDiecezja Kaliska i Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie razem z Fundacją HAART Poland rozpoczyna kampanię WOLNI-NIEWOLNI: REHABILITACJA I REINTEGRACJA OFIAR HANDLU LUDŹMI W AFRYCE Współczesny handel ludźmi przypomina dawne niewolnictwo. Celem handlarzy jest eksploatacja drugiego człowieka w postaci przymusowej pracy i prostytucji, co skutkuje utratą godności, zdrowia, a nierzadko życia. Handel ludźmi stanowi trzecie źródło dochodu międzynarodowych organizacji przestępczych, zaraz po handlu narkotykami i bronią! Biskup Kaliski Damian Bryl zaprasza do wzięcia udziału w pomocy LUDZIOM JUŻ UWOLNIONYM. Pomoc ofiarom handlu ludźmi polega na ich całościowej rehabilitacji w ośrodku w Nairobi (Kenia). Zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania rozmowy z Radosławem Malinowskim z fundacji Haart Kenia oraz Tomaszem Zawalem z Pomocy Kościołowi w Potrzebie, którą przeprowadził ks. Mateusz Puchała dyrektor Radia Rodzina Diecezji Kaliskiej Komunikaty diecezjalne Aktualności Aktualności Wydziału Katechetycznego
Być może moje spojrzenie na tę sprawę jest deformowane przez nawyki historyka filozofii średniowiecznej, ale sądzę, że tak jak dojrzałość Uniwersytetu datuje się już na apogeum scholastycznego Średniowiecza, tak również z tamtego czasu – z drugiej połowy wieku XIII – pochodzą główne formuły jego relacji z Kościołem
polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński francuski Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. indéfiniment durée illimitée durée indéterminée une période indéterminéeune durée indéfinie une période illimitée une période indéfinie pas indéterminée durée déterminée Sugestie Korzystanie z cykli konserwacji może utrzymywać efekt przez czas nieokreślony. L'utilisation des cycles d'entretien peut maintenir l'effet indéfiniment. Pozostałe dane są przechowywane w formie zagregowanej przez czas nieokreślony. Les autres données sont conservées indéfiniment sous forme agrégée. Dla osób z chorobą afektywną dwubiegunową lub przewlekłej depresji leki mogą być utrzymywane przez czas nieokreślony. Pour des individus avec le désordre bipolaire ou la dépression principale chronique, le médicament peut devoir être maintenu indéfiniment. Rozwiązanie może być przechowywane przez czas nieokreślony. Niniejsza konwencja obowiązywać będzie przez czas nieokreślony. La présente Convention demeure en vigueur indéfiniment. Zatem pożądane jest zwalczanie wścieklizny zamiast wprowadzania ochronnej strefy szczepień otaczającej takie terytorium, które należałoby utrzymać przez czas nieokreślony. Dès lors, il est préférable d'éradiquer la rage plutôt que d'établir autour dudit territoire une zone de vaccination protectrice, qui devrait être maintenue indéfiniment. Stany zjednoczone po prostu nie może przez czas nieokreślony zachować istniejący poziom potęgi wojskowej, który pozwala pozostać w dominujących pozycjach. Les etats-unis ne peuvent tout simplement pas indéfiniment maintenir votre niveau de puissance militaire, vous permettant de rester sur les positions dominantes. Dane sumaryczne składające się z zagregowanych danych statystycznych lub innych anonimowych danych mogą być przechowywane przez czas nieokreślony. Des données sommaires composées de données statistiques agrégées ou autres données anonymes peuvent être conservées indéfiniment. Mają one zostać podjęte dla miesięcy, w czasie, nawet przez czas nieokreślony. Ils sont destinés à être pris pendant des mois à la fois, voire indéfiniment. Zwłaszcza na granicach przemieszczanie się danej osoby będzie ograniczone w czasie dokonywania weryfikacji, która z tego względu nie powinna trwać przez czas nieokreślony. Particulièrement aux frontières, la circulation des personnes concernées se trouvera limitée pendant la durée de la vérification, laquelle ne devrait dès lors pas durer indéfiniment. Aktualne homologacje udzielone na podstawie niniejszego regulaminu przed tymi datami zachowują ważność przez czas nieokreślony, a rozszerzenie homologacji dokonywane jest w późniejszym terminie. Les homologations accordées au titre du présent règlement avant ces délais demeureront valables indéfiniment et pourront être prorogées au terme des délais. W żadnych stosownych przepisach prawnych nie ma zapisu, który nie pozwalałby władzom islandzkim na realizowanie Programu kredytów hipotecznych przez czas nieokreślony. La législation pertinente ne comporte aucune disposition empêchant les autorités islandaises de poursuivre l'opération prêts hypothécaires indéfiniment. Chociaż umowa, którą zawarto w Pretorii dnia 11 października 1999 r., miała obowiązywać przez czas nieokreślony, przewidziano że zostanie poddana przeglądowi w ciągu pięciu lat od jej wejścia w życie. Même si cet accord, conclu à Pretoria le 11 octobre 1999, était censé rester en vigueur indéfiniment, il prévoyait une révision dans les cinq ans suivant son entrée en vigueur. W 2014 roku francuski rząd uchwalił ustawę, w której zakazano osobom opuszczania kraju przez czas nieokreślony, jeżeli są one podejrzane o zamiar przyłączyć się do radykalnej grupy za granicą. En 2014, le gouvernement français a adopté une loi interdisant aux individus de quitter le pays indéfiniment, si on le soupçonne de se joindre à un groupe radical à l'étranger. Rejestrujemy również, kiedy Goście prosili nas o nieprzesyłanie im bezpośrednich materiałów marketingowych lub o przetwarzanie danych Gości przez czas nieokreślony, tak abyśmy mogli uszanować wniosek Gości w przyszłości. Nous conservons en outre indéfiniment un registre des fois où les visiteurs nous ont demandé de ne pas envoyer de contenu de commercialisation direct ou d'utiliser leurs données afin de pouvoir respecter leurs demandes à l'avenir. Niewiarygodne ilości danych biologicznych, generowanych codziennie w całej Europie, przyniosą największe korzyści społeczności naukowej, jeżeli będą łatwo dostępne i przechowywane przez czas nieokreślony. L'énorme quantité de données générée quotidiennement en Europe sera bien plus utile à la recherche si on peut conserver indéfiniment ces données et y accéder aisément. Epoka światłości i życia, zapoczątkowana przez Nauczycieli-Synów na koniec ich ostatniej misji planetarnej, trwa na światach zamieszkałych przez czas nieokreślony. Cette ère de lumière et de vie inaugurée par les Fils Instructeurs à la fin de leur mission planétaire terminale se poursuit indéfiniment sur les mondes habités. Zgadzam się, że pewność prawna wymaga, aby nieaktualne akty prawne nie obowiązywały przez czas nieokreślony w systemie prawnym Wspólnoty. Je suis d'accord pour dire que, par souci de sécurité juridique, les actes obsolètes ne devraient pas rester indéfiniment dans le système juridique communautaire en vigueur. Aktualnie obowiązujące homologacje udzielone na podstawie niniejszego regulaminu do czasu wejścia w życie serii poprawek 05 do niniejszego regulaminu zachowują ważność przez czas nieokreślony. Les homologations accordées au titre du présent règlement avant la date d'entrée en vigueur de la série 05 d'amendements au présent règlement restent valables indéfiniment. W związku z tym, że cel przejrzystości nie wymaga, aby informacje były dostępne przez czas nieokreślony, należy określić rozsądny okres, w którego trakcie opublikowane dane będą ogólnie dostępne. L'objectif de transparence ne nécessitant pas que les informations restent disponibles indéfiniment, il y a lieu de fixer une période raisonnable pendant laquelle les informations publiées seront disponibles. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 87. Pasujących: 87. Czas odpowiedzi: 167 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200
The turn of the 20 th and 21 st centuries is connected with the significant development of the technology of social media. This is the period when the so-called new media that have a significant impact on building religious awareness of modern
„Nie można zwolnić nauczyciela religii z powodu cofnięcia misji kanonicznej w sytuacji, gdy większość jego pensum dydaktycznego służy nauce innego przedmiotu” głosi teza wyroku Sądu Najwyższego z dn. 3 lipca 2019 r., sygn. akt II PK 43/18. Co Sąd Najwyższy miał na myśli? Przekonajmy się! Wyjaśnijmy pojęcia: pensum… Wprawdzie pojęcie pensum tłumaczyliśmy już na naszym blogu (wpis z dn. 28 sierpnia 2018 r. pod tytułem „Pensum nauczycieli od 1 września 2018 r.”, to jednak dla przypomnienia – przez pensum należy rozumieć liczbę godzin zajęć dydaktycznych, które mają obowiązek realizować nauczyciele. … i misja kanoniczna Wyjaśnienia wymaga […] Więcej
Polskie Dyrektorium katechetyczne nazywa to skierowanie misją kanoniczną. Misja kanoniczna określa dokładnie osobę i placówkę, w jakiej ta osoba ma pracować. Nie istnieją zatem ogólne misje kanoniczne. Istnienie misji kanonicznej nakłada na podmioty kościelne, działające w imieniu biskupa diecezjalnego, trzy obowiązki.
Stosownie do konkordatu z Watykanem: „Artykuł 12. 3. Nauczyciele religii muszą posiadać upoważnienie (missio canonica) od biskupa diecezjalnego. Cofnięcie tego upoważnienia oznacza utratę prawa do nauczania religii. Kryteria wykształcenia pedagogicznego oraz forma i tryb uzupełniania tego wykształcenia będą przedmiotem uzgodnień kompetentnych władz państwowych z Konferencją Episkopatu Polski”. Zgodnie z tym przepisem– cofnięcie upoważnienia to nauczania religii (misja kanoniczna) jest jednoznaczne z utratą prawa do nauczania religii. Jak widać, kierowanie do nauczania religii jest zastrzeżone biskupowi diecezjalnemu. Tak samo rzecz ma się z cofnięciem upoważnienia. Dokument, który upoważnienia do nauczania religii (misji kanonicznej), może zostać wydany na czas określony bądź nieokreślony. W przypadku czasu określonego – wygasa on po upływie oznaczonego w nim czasu. Natomiast w przypadku czasu nieokreślonego – traci on swoją ważność od momentu jego cofnięcia. Katecheta musi legitymować się aktualnym skierowaniem do nauczania w określonej szkole podczas całego okresu zatrudnienia. Utrata upoważnienia do nauczania religii (misji kanonicznej) na skutek jej wygaśnięcia, czy też cofnięcia jej przez biskupa diecezjalnego powodować będzie konieczność ustąpienia katechety z zajmowanego stanowiska. Cofnięcie misji kanoniczne nie skutkuje jednak bezpośrednio wygaśnięciem stosunku pracy z katechetą w szkole – biskup diecezjalny nie jest bowiem dla katechety pracodawcą. Cofnięcie (utrata) misji kanonicznej ma bezpośredni wpływ na utratę kwalifikacji zawodowych, zaś utrata tych kwalifikacji stanowi przyczynę bezpośrednią podjęcia przez dyrekcję szkoły stosownych działań, zmierzających w kierunku doprowadzenia do rozwiązania stosunku pracy. W przypadku Kościoła katolickiego biskupi diecezjalni mogą w sposób swobodny mianować, zwalniać i przenosić katechetów. Przede wszystkim zaś takie kompetencje wynikają z kanonów 775 § 1 oraz 805 Kodeksu prawa kanonicznego. Kanon 705 § 1 daje ogólną dyspozycję, iż „zadaniem biskupa diecezjalnego jest wydawanie norm, odnośnie do katechezy”. Natomiast kan. 805 stanowi kategorycznie, że „ordynariusz miejsca ma prawo usuwania [katechetów], ilekroć wymaga tego dobro religii lub obyczajów”. W zasadzie nauczyciel religii nie posiada żadnych możliwości wykazania, że utrata misji kanonicznej nastąpiła z przyczyn przez niego niezawinionych. Nawet gdy organ władzy kościelnej dokona cofnięcia misji z naruszeniem prawa wewnętrznego związku wyznaniowego, to nie ma mechanizmów, które mogłyby tę decyzję unieważnić. Wynika to z konstytucyjnej zasady poszanowania autonomii i niezależności państwa i kościołów oraz innych związków wyznaniowych (art. 25 ust. 3 Konstytucji RP). W przypadku Kościoła katolickiego zasada ta znajduje się w art. 1 konkordatu z 28 lipca 1993 roku. Cofnięcie misji kanonicznej możliwe jest zasadniczo w trzech przypadkach: gdy stosunek pracy nauczyciela religii musi zostać rozwiązany, gdy nauczyciel religii popełnił czyn, który dyskwalifikuje go jako nauczyciela oraz gdy nauczyciel religii nie popełnił czynu nagannego z punktu widzenia dyscypliny szkolnej, ale naucza lub postępuje w sposób nie do zaakceptowania dla roli, jaką w katechetycznej misji Kościoła ma nauczyciel religii. W ostatnim przypadku chodzi o drastyczne naruszenie dyscypliny kościelnej, czyny niezgodne z moralnością i obyczajami katolickimi lub niezgodność doktrynalną z nauczaniem Kościoła. W pierwszym i drugim przypadku cofnięcie misji kanonicznej jest konsekwencją koniecznego rozwiązania stosunku pracy. W trzecim przypadku cofnięcia misji dokonuje biskup diecezjalny, przy czym nauczyciel taki traci prawo nauczania religii, ale do końca roku szkolnego zachowuje prawo do wynagrodzenia. Zastępstwo za niego jest opłacane do końca roku szkolnego przez Kościół (według ks. Piotra Tomasika – dr hab. katechetyki). Zwolnienie katechety następuje po cofnięciu skierowania przez biskupa diecezjalnego. Stosownie do Karty Nauczyciela: „Art. 23. 1. Stosunek pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania ulega rozwiązaniu: 6) w razie cofnięcia skierowania do nauczania religii w szkole na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania z przyczyn określonych w ust. 1 następuje odpowiednio: 6) z końcem tego miesiąca, w którym nastąpiło cofnięcie skierowania do nauczania religii”. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku zatrudnienia katechety na podstawie mianowania. W przypadku zatrudnienia na podstawie umowy o pracę mają zastosowanie przepisy Kodeksu pracy. Cofnięcie misji kanonicznej może być traktowane jak utrata uprawnień do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku i stanowić przyczynę rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 Kodeksu pracy. W przypadku Pani małżonka cofnięcie misji nastąpiło prawdopodobnie nie z winy małżonka. Przy założeniu, że fakt utraty misji kanonicznej następuje bez winy małżonka, stosunek pracy ulega rozwiązaniu według Karty nauczyciela (mianowanie) lub Kodeksu pracy (umowa o pracę). W razie cofnięcia skierowania do nauczania religii w szkole rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania następuje z końcem tego miesiąca, w którym nastąpiło cofnięcie skierowania do nauczania religii. Dyrektor szkoły dokona zwolnienia pracownika, nie dociekając przyczyn, jakie miały wpływ na utratę kwalifikacji zawodowych katechety. Art. 23 ust. 2 pkt 6 Karty Nauczyciela stanowi, iż stosunek pracy wygasa z końcem miesiąca, w którym nastąpiło cofnięcie misji, nie przewidując innych rozwiązań. Utrata kwalifikacji zawodowych przez katechetę bez swej winy – z punktu widzenia przepisów Kodeksu pracy – nie zawsze jest uważana za przyczyną rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym. Panuje pogląd, że dyrektor powinien w takiej sytuacji dokonać rozwiązania stosunku pracy w trybie wypowiedzenia. Kodeks pracy określa w art. 52 § 1 przyczyny i nie wskazuje wśród nich niezawinionej utraty kwalifikacji do wykonywania zawodu. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia r. stwierdził bowiem, iż „utrata uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku może być podstawą rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia wówczas, gdy pracownik zostanie pozbawiony tych uprawnień z własnej winy, wskutek naruszenia obowiązków pracowniczych, dopuszczenia się wykroczenia lub przestępstwa”. Fakt, iż Pani małżonek uczy innych przedmiotów, stwarza dla dyrektora problem. Sposób jego rozwiązania oraz podjęte kroki zależne są od: ilości godzin małżonka w szkole (religia, inne przedmioty), możliwości jego zatrudnienia na innym stanowisku oraz w innym wymiarze czasu pracy; formy dotychczasowego zatrudnienia małżonka (umowa o pracę, mianowanie). Na zwolnieniu lekarskim małżonek może być do 180 dni, potem ewentualnie może starać się przedłużenie o 3 miesiące lub nabycie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Archiwalny Wzór umowy o pracę na czas nieokreślony nauczyciela. Nauczyciel w placówce niepublicznej może być zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Pobierz wzór umowy. 24 lipca 2018 r. Zatrudnianie nauczycieli.
Przypadki nietypowe to świetny temat na wpis na blogu. A spór katechety ze szkołą, z uwagi na utratę misji kanonicznej, nie należy raczej do kategorii spraw piętrzących się na wokandach. Nie wszyscy może nawet słyszeli o tej instytucji, ale też nie wszyscy zajmują się prawem oświatowym w zakresie nauczania religii lub służbowo zgłębiają konkordat. Ponieważ sam - do wczoraj - zaliczałem się do tej grupy ignorantów, nie mogłem pominąć tej sprawy na blogu. Nie można wiedzieć wszystkiego, ale trzeba umieć się do tego przyznać i szybko nadrabiać zaległości. Prześledźmy zatem, jak sądy pracy podchodzą do tej materii. Powódka pracowała u pozwanej jako nauczyciel religii. Pismem z dnia 14 czerwca 2017r. powódkę zwolniono z misji kanonicznej nauczyciela religii Rzymskokatolickiej Diecezji (...), a pozwany rozwiązał z nią stosunek pracy. Powódka kwestionowała zasadność takiej decyzji pracodawcy. Dokładniej rzecz ujmując, wyglądało to następująco Pismem z dnia 14 czerwca 2017r. Wydział Katechetyczny (...)poinformował stronę pozwaną, że z dniem nabycia prawa do świadczeń emerytalnych, tj. z dniem 30 września 2017r. zwalnia powódkę D. P. z Misji Kanonicznej Nauczyciela Religii Rzymskokatolickiej (...). Pismem z dnia 31 sierpnia 2017r. strona pozwana oświadczyła powódce, że rozwiązuje z nią stosunek pracy z dniem 30 września 2017r. na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. Karta Nauczyciela w związku ze zwolnieniem z Misji Kanonicznej Nauczyciela Religii Rzymskokatolickiej Diecezji. Sąd przeanalizował właściwe przepisy prawne. Z uwagi na specyfikę tych relacji - warto przytoczyć obszerne fragmenty tych wywodów. Sąd I instancji wskazał, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. 2017r. 1189 stosunek pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania ulega rozwiązaniu w razie cofnięcia skierowania do nauczania religii w szkole na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Ustęp 2 pkt 6 ww. art. 23 stanowi, że rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania z przyczyn określonych w ust. 1 następuje z końcem tego miesiąca, w którym nastąpiło cofnięcie skierowania do nauczania religii. Odnośnie nauczycieli zatrudnionych na stanowisku nauczyciela katechezy, jak w przypadku powódki, przepisami, o których stanowi art. 23 Karty Nauczyciela, jest Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (Dz. U. Nr 36, poz. 155 z dnia 24 kwietnia 1992 r.). Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. Rozporządzenia, przedszkole lub szkoła zatrudnia nauczyciela religii, katechetę przedszkolnego lub szkolnego, wyłącznie na podstawie imiennego pisemnego skierowania do danego przedszkola lub szkoły, wydanego przez - w przypadku Kościoła Katolickiego - właściwego biskupa diecezjalnego. Zgodnie z ust. 2 ww. § 5 cofnięcie skierowania, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne z utratą uprawnień do nauczania religii w danym przedszkolu lub szkole. O cofnięciu skierowania właściwe władze kościołów lub innych związków wyznaniowych powiadamiają dyrektora przedszkola lub szkoły oraz organ prowadzący. Zgodnie z przyjętą w polskim prawie doktryną, dokument misji kanonicznej może zostać wydany na czas określony bądź nieokreślony. Misja kanoniczna wydana na czas określony kończy się z upływem okresu, na jaki została wydana, a w przypadku wydania jej na czas nieokreślony - gdy zostanie cofnięta. Utrata misji kanonicznej, czy to na skutek jej wygaśnięcia, czy też cofnięcia jej przez biskupa diecezjalnego, powoduje konieczność rozwiązania umowy o pracę z katechetą. Cofnięcie (utrata) misji kanonicznej ma bezpośredni wpływ na utratę kwalifikacji zawodowych, zaś utrata tych kwalifikacji stanowi przyczynę bezpośrednią podjęcia przez dyrekcję szkoły stosownych działań, zmierzających w kierunku rozwiązania stosunku pracy w przewidzianym przez prawo trybie. Podstawą prawną takiego cofnięcia misji i utraty prawa do nauczania religii stanowi przepis art. 12 ust. 3 Konkordatu z dnia 28 lipca 1993 r., który stwierdza iż nauczyciele religii muszą posiadać upoważnienie (missio canonica) od biskupa diecezjalnego. Cofnięcie tego upoważnienie oznacza utratę prawa do nauczania religii. Kompetencje mianowania i zwalniania katechetów należą zatem do biskupów diecezjalnych na mocy ogólnej władzy prawodawczej, jak i na podstawie prawa powszechnego. Uprawnienia takie wynikają przede wszystkim przepisów kodeksu prawa kanonicznego (zwanym dalej kpk)– kanon 775 § 1 oraz kanon 805 Kanon 705 § 1 daje ogólną dyspozycję, iż "zadaniem biskupa diecezjalnego jest wydawanie norm, odnośnie do katechezy". Natomiast kan. 805 stanowi kategorycznie, iż "ordynariusz miejsca ma prawo usuwania (katechetów), ilekroć wymaga tego dobro religii lub obyczajów". Z powyższego przepisu wynika zatem, iż dobro religii lub dobre obyczaje są wystarczająca racją powzięcia decyzji o usunięciu katechety, który niekoniecznie musi być winien zaistniałemu zagrożeniu." (por. A. Mezglewski, Misja kanoniczna do nauczania religii - przepisy prawa polskiego i kanonicznego, w: Katecheza dzisiaj. Problemy prawne i teologiczne, pod. red. W. Janigi, A. Mezglewskiego, Krosno - Sandomierz 2000, s. 117 - 126). Reasumując, jak wynika z powyższych rozważań, jedynie organ władzy kościelnej jest uprawniony do decyzji o cofnięciu misji kanonicznej. Co więcej, nawet kiedy organ władzy kościelnej upoważniony do cofnięcia misji kanonicznej dokona tego z naruszeniem prawa wewnętrznego danego związku wyznaniowego, to - na gruncie polskiego prawa pracy - nie ma żadnych możliwości, które mogłyby tę decyzję unieważnić. Wynika to z konstytucyjnej zasady poszanowania autonomii i niezależności państwa i kościołów oraz innych związków wyznaniowych (art. 25 ust. 3 Konstytucji RP). W przypadku Kościoła, katolickiego zasada ta ponadto znajduje swoje potwierdzenie w art. 1 Konkordatu z 28 lipca 1993 r. Z podanych wyżej względów polskie sądy powszechne nie są upoważnione do przyjęcia skargi na niezgodność z prawem jakiegokolwiek aktu władzy kościelnej wydanego w oparciu o prawo wewnętrzne tegoż związku wyznaniowego. (por. A. Mezglewski, Misja kanoniczna do nauczania religii - przepisy prawa polskiego i kanonicznego, w: Katecheza dzisiaj. Problemy prawne i teologiczne, pod. red. W. Janigi, A. Mezglewskiego, Krosno - Sandomierz 2000, s. 117 - 126) W niniejszej sprawie bezspornym było, że biskup diecezjalny cofnął powódce D. P. zatrudnionej na stanowisku nauczyciela religii misję kanoniczną, o czym powiadomił stronę pozwaną pismem z dnia 14 czerwca 2017r. Zatem w ocenie Sądu Rejonowego, należało uznać, że zostały spełnione warunki z art. 23 Karty Nauczyciela uprawniające stronę pozwaną do rozwiązania z powódką umowy o pracę. W ocenie Sądu I instancji, podważenie decyzji biskupa diecezjalnego dotyczące cofnięcia misji kanonicznej powódce u strony pozwanej, prowadziłoby do tego, że Sąd musiałby naruszyć autonomię i niezależność kościoła katolickiego i wkroczyć w kompetencję (...). W ocenie Sądu Rejonowego, w przypadku, gdy nauczycielowi religii jest cofnięta misja kanoniczna, Sąd nie ma możliwości oceny przyczyny tego cofnięcia, a zarzuty strony powodowej zmierzały w istocie do podważenia zasadności i skuteczności cofnięcia tej misji. (...) Należało również zaznaczyć, iż bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy pozostawała przedłożona przez powódkę książeczka: „Misja kanoniczna katechety (k. 5 i nast. akt sprawy”, w której na k. 11 widnienie podpisana przez Dyrektora Wydziału Katechetycznego ks. W. K. adnotacja o przedłużeniu powódce misji kanonicznej w zakresie Szkoły Podstawowej nr (...) im. (...) w S. do sierpnia 2018r. Z zeznań świadka W. K. (k. 47) wynikało bowiem, iż powyższy dokument nie ma mocy prawnej, gdyż moc prawną mają jedynie dokumenty podpisane przez biskupa, dyrektora wydziału katechetycznego imienne skierowania do nauczania religii w konkretnej jednostce edukacyjnej. Ponadto w chwili obecnej książeczki takie nie są już wydawane, pozostały w obrocie celem ewentualnego wylegitymowania się katechety, ale nie stanowią podstawy do zatrudnienia, gdyż warunkiem nauczania religii jest posiadanie misji kanonicznej. (...) Na uwzględnienie nie zasługiwał również zarzut, że strona pozwana składając powódce oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z uwagi na cofnięcie misji kanonicznej, naruszyła przepis art. 39 Przede wszystkim należy podkreślić, że art. 39 kp stanowi, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Zatem przepis ten ma zastosowanie jedynie w przypadkach wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę, natomiast w niniejszym przypadku do rozwiązania stosunku pracy nie doszło w wyniku wypowiedzenia umowy o pracę lecz w wyniku utraty przez powódkę uprawnień do wykonywania zawodu, co skutkowało zastosowaniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 6 Karty Nauczyciela. Sąd Rejonowy w pełni podzielił stanowisko wyrażone w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2016 r. sygn. akt II PK 145/15 w którym Sąd Najwyższy uznał, że przepis art. 39 który reguluje wyłącznie zakaz wypowiadania umów o pracę, nie został włączony do szczególnej regulacji statusu nauczycieli mianowanych (LEX nr 2004189). Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 sierpnia 2012 r. sygn. akt II PK 3/12, stwierdzając wprost, iż art. 39 nie ma zakresu wykraczającego poza umowę o pracę. Przepis art. 39 nie znajduje w ogóle zastosowania do nauczycieli mianowanych, w tym w szczególności do rozwiązania stosunku pracy z mianowanym nauczycielem na podstawie przepisu art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy z 1982 r. - Karta Nauczyciela, zgodnie z którym stosunek pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania ulega rozwiązaniu w razie uzyskania negatywnej oceny pracy dokonanej w trybie i na zasadach określonych w art. 6a tej ustawy (LEX nr 1232774). Nie zachodzą zatem w ocenie Sądu Rejonowego przesłanki do zastosowania przepisu art. 39 zarówno dlatego, że powódka była pracownikiem zatrudnionym na podstawie mianowania, jak również dlatego, że nie doszło do wypowiedzenia umowy o pracę, lecz rozwiązania umowy o pracę w szczególnym trybie art. 23 ust. 1 pkt 6 Karty Nauczyciela. Mając powyższe na uwadze, należało zdaniem Sądu Rejonowego uznać, że strona pozwana rozwiązując z powódką stosunek pracy, nie naruszyła żadnego z przepisów prawa, w szczególności wskazanego przez powódkę przepisu art. 23 ust. 1 pkt 6 Karty Nauczyciela. Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku. Na koniec zostawiłem jeszcze jedną informację, która pozwala inaczej spojrzeć na cały ten spór. Otóż Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił powódce prawa do emerytury na podstawie art. 88 Karty Nauczyciela. Powódka została bez stałych dochodów, dlatego trudno się dziwić, że podjęła walkę o swoje prawa. Prawdopodobnie podobną polemikę prowadziła z ZUSem. Z punktu widzenia prawnika dużo ciekawsze jest jednak zagadnienie - czy powódka miałaby jakiekolwiek roszczenia do diecezji. Jeśli nawet, to raczej - uwzględniając wykładnię cytowanego orzeczenia - nieskuteczne przed sądem cywilnym. Potwierdza to zresztą inny wyrok sądu powszechnego Jak wynika z powyższego, jedynie organ władzy kościelnej jest uprawniony do decyzji o cofnięciu misji kanonicznej. Co więcej, nawet kiedy organ władzy kościelnej upoważniony do cofnięcia misji kanonicznej dokona tego z naruszeniem prawa wewnętrznego danego związku wyznaniowego, to – na gruncie polskiego prawa pracy - nie ma żadnych możliwości, które mo-głyby tę decyzję unieważnić. Wynika to z konstytucyjnej zasady po-szanowania autonomii i niezależności państwa i kościołów oraz in-nych związków wyznaniowych (art. 25 ust. 3 Konstytucji RP). W przy-padku Kościoła, katolickiego zasada ta ponadto znajduje swoje po-twierdzenie w art. 1 konkordatu z 28 lipca 1993 roku. Z przyczyn podanych powyżej polskie sądy powszechne nie są upoważnione do przyjęcia skargi na niezgodność z prawem jakiegokolwiek aktu wła-dzy kościelnej wydanego w oparciu o prawo wewnętrzne tegoż związ-ku wyznaniowego. (por. A. Mezglewski, Misja kanoniczna do nauczania religii – przepisy prawa polskiego i kanonicznego, w: Katecheza dzisiaj. Problemy prawne i teologiczne, pod. red. W. Janigi, A. Mezglewskiego, Krosno – Sandomierz 2000, s. 117 – 126) A skoro drążymy temat - co by było z ochroną zatrudnienia, gdyby pani katechetka była w ciąży ? Sam byłem ciekawy, więc wyszperałem także taki kazus. Sprawa okazała się dość głośna w mediach, a wyrok ma podobno precedensowy charakter, z uwagi na odejście od dotychczasowej linii orzeczniczej. W przedmiotowej sprawie wystąpiła jednak jeszcze jedna okoliczność, której powyższe przepisy nie regulują, to, że powódka w dacie rozwiązania z nią stosunku pracy była w ciąży. Powołane przepisy nie przewidują takiej sytuacji. W Karcie Nauczyciela brak jest regulacji dotyczących ochrony kobiet w ciąży przed rozwiązanie stosunku pracy. Taką sytuację rozwiązuje regulacja z art. 91c ust. 1 KN, który w sprawach nieuregulowanych w Karcie Nauczyciela odsyła do uregulowań kodeksu pracy. Nie ma tu mowy o stosowaniu odpowiednim przepisów Kodeksu Pracy, a zatem te przepisy powinno stosować się wprost. Wobec tego do rozwiązania stosunku pracy mianowanej nauczycielki stosuje się art. 177 § 1 zgodnie z którym pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego pracownicy, chyba że zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z jej winy i reprezentująca pracownicę zakładowa organizacja związkowa wyraziła zgodę na rozwiązanie umowy. Taka wykładnia powyższych przepisów jest zgodna z poglądem zaprezentowanym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 października 2010 r. (sygn. II PK 85/10), zgodnie z którym nauczycielka zatrudniona na podstawie mianowania podlega ochronie szczególnej przed wypowiedzeniem i rozwiązaniem stosunku pracy w okresie ciąży i w okresie urlopu macierzyńskiego. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Najwyższy stwierdził, że za przyjętą wyżej wykładnią przemawia też obowiązek interpretacji przepisów prawa polskiego w sposób zapewniający przestrzeganie przepisów prawa unijnego i międzynarodowego. Zgodnie z art. 10 w związku z art. 2 dyrektywy 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią zakaz rozwiązania stosunku pracy dotyczy pracownic w okresie od początku ciąży do końca urlopu macierzyńskiego, a odstępstwa od niego są dopuszczalne jedynie, gdy zachodzą szczególne przyczyny niezwiązane z ich stanem, dopuszczone w przepisach krajowych i/lub praktyce oraz w stosownych przypadkach, odpowiednie władze wyraziły na to zgodę. Regulacja ta nie uzależnia ochrony pracownicy w ciąży od charakteru stosunku pracy, w szczególności nie wskazuje, że ochrona ta dotyczyć ma wyłącznie stosunków zawieranych w drodze umowy. Gdyby przedmiotowa ochrona miała być ograniczona lub wyłączona, to w świetle art. 10 dyrektywy konieczne byłoby wprowadzenie w tym przedmiocie odpowiednich, wyraźnych przepisów do Kodeksu pracy lub do Karty Nauczyciela, czego ustawodawca nie uczynił. Ten pogląd Sąd Okręgowy orzekający w niniejsze sprawie w pełni podziela. Orzeczenie to zostało również zacytowane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, ale Sąd Rejonowy z tych wywodów nie wyprowadził odpowiednich wniosków. W szczególności nie można z tego uzasadnienia wysnuć tezy, że powódka będąc w dacie rozwiązania z nią stosunku pracy w ciąży, podlegała szczególnej ochronie przewidzianej w art. 177 § 1 Należy zatem przyznać rację apelującej, że przez niezastosowanie w niniejszej sprawie przepisu art. 177 § 1 doszło w istocie do naruszenia tego przepisu. Wobec powyższego sytuację prawną powódki należy rozpatrywać w kontekście ochrony przewidzianej w art. 177 § 1 Stwierdzić należy, że zakaz rozwiązania stosunku pracy wyrażony w tym przepisie nie jest bezwzględny. Dopuszcza się bowiem wyjątek od tej ochrony, gdy zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z winy pracownicy. Jest to odesłanie do art. 52 § 1 zgodnie z którym pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku (pkt 3). W niniejszej sprawie niewątpliwie powódka utraciła missio canonica, które było uprawnieniem koniecznym do wykonywania pracy katechetki w pozwanej szkole, gdyż utrata missio spowodowała cofnięcie powódce skierowania do nauczania religii w tej szkole. W ocenie Sądu Okręgowego utrata uprawnień była zawiniona przez powódkę. Na rozprawie apelacyjnej w dniu 20 października 2016 r. pełnomocnik powódki powołując się na wpisy w książeczce misji kanonicznej wskazywał, że w poprzednich wypadkach, powódka nie zwracała się o przedłużenie missio niezwłocznie po wygaśnięciu poprzedniego, ale zwracała się o to niejako przy okazji, będąc w Kurii, gdzie podbijano jej książeczkę, nie robiąc żadnych problemów. Tym razem jednak sytuacja była inna. Powódka miała pełną świadomość w jakiej osobistej sytuacji się znajduje, już pod koniec sierpnia 2014 r. wiedziała, że jest w ciąży, że nie będzie uczyć w szkole w nadchodzącym roku szkolnym, o czym poinformowała dyrektor strony pozwanej. Do czasu rozwiązania z nią stosunku pracy w dniu 17 września 2014 r. powódka miała czas, by zwrócić się o przedłużenie missio canonica, czego nie uczyniła. Powódka była doświadczonym nauczycielem religii, musiała zatem mieć świadomość, że brak missio pozbawi ją prawa do nauczania religii. Takie niezbadanie o swoje interesy należy ocenić jako niedbalstwo, co czyni utratę uprawnień do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku zawinioną przez powódkę. Przepis art. 177 § 1 w przypadku rozwiązania z pracownicą w ciąży umowy o pracę z jej winy wymaga zgody reprezentującej pracownicę zakładowej organizacji związkowej. Zgodnie z interpretacją wywiedzioną przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 marca 2008 r. (II PZP 2/08), w sytuacji, gdy u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa bądź taka organizacja funkcjonuje, ale nie reprezentuje interesów pracownicy, dopuszczalne jest rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia w okresie ciąży pracownicy. W uzasadnieniu tej uchwały stwierdzono, że w przypadkach, gdy w przepisach jest wymagana zgoda zakładowej organizacji związkowej, należy rozumieć organizację związkową reprezentującą pracownika, czyli taką do której dany pracownik należy, albo zwrócił się do niej o objęcie go ochroną. W niniejszej sprawie powódka nie wykazała, by należała do zakładowej organizacji związkowej, czy też zwróciła się do takiej organizacji o objęcie jej ochroną przed rozwiązaniem stosunku pracy. Wobec tego nie istniał obowiązek uzyskania zgody działającej u strony pozwanej zakładowej organizacji związkowej na rozwiązanie z powódką umowy o pracę. Reasumując należy stwierdzić, że chociaż powódka będąc w ciąży podlegała szczególnej ochronie przed rozwiązaniem stosunku pracy na mocy art. 177 § 1 w zw. z art. 91c ust. 1 KN, to jednak zaistniały przesłanki do rozwiązania z nią umowy o pracę z jej winy wymienione w art. 52 § 1 pkt 3 Wobec tego rozwiązanie z powódką umowy o pracę, które nastąpiło bez wypowiedzenia, było zgodne z przepisami prawa i powódce nie przysługiwało roszczenie o przywrócenie do pracy przewidziane w art. 56 § 1 W konsekwencji nie przysługiwało jej również roszczenie o wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy na mocy art. 57 § 1 i 2 gdyż roszczenie to przysługuje tylko pracownikowi przywróconemu do pracy. (VII Pa 326/15 - SO w Krakowie) W tym ostatnim wypadku można się tylko zastanowić - co by było, gdyby jednak utrata misji kanonicznej nie nastąpiła z winy powódki. Przywołałbym przypadek z pierwszego omawianego orzeczenia, ale jest on raczej mało prawdopodobny z uwagi na okoliczności naturalne. Niemniej wystarczy wyobrazić sobie zwykłą pomyłkę w diecezji (czynnik ludzki). Z wywodów uzasadnienia można pobieżnie wywnioskować, że orzeczenie byłoby wówczas inne. Ale jednocześnie powódka nie mogłaby pracować jako katecheta - z uwagi na brak misji kanonicznej. Bardzo interesujące zestawienie norm wykraczających poza przepisy stanowione wewnętrznie i oparte na prawie umów międzynarodowych. Im dalej w las, tym więcej drzew. Post Views: 1 263
S0w6zPR. 74 476 306 120 13 87 300 439 75
misja kanoniczna na czas nieokreślony
